Ciu = ziek

De titel zegt het.
Ciu, Seppe's huisgenoot, grootoom, en (wedstrijd)hondje van Rudy, heeft ernstige problemen wat zijn gezondheid betreft.
Vorige vrijdag vond ik plots enkele druppels bloed, maar ik kon niet meteen vinden van waar ze kwamen. Ik riep één voor één de hondjes tot bij mij en zag dat het Ciu was, maar waar bloedde hij? Ik kon geen wondjes vinden. Toen ik met ons drietal naar buiten ging, merkte ik dat hij bloed plaste. Donkerrood !
Naar de dierenarts (dichtste in de buurt) gebeld of ik meteen kon komen. Dat kon, dus ik heb Seppe en Tjano terug naar binnen gebracht, en belde onderweg Rudy op.

Bij de dierenarts onderging Ciu het onderzoek gedwee, zijn urineblaas zat inderdaad vol bloed, dat hij ondertussen ook niet meer kon ophouden.En er bleek een stollingsprobleem te zijn... Een bloedtest zou het uitwijzen, maar er werd gedacht aan rattenvergif. We zouden die avond normaal vertrekken voor 2 dagen wedstrijd, maar de dierenarts wilde Ciu in het oog kunnen houden. Dus hebben we hem daar gelaten, met het idee dat ze hem daar sneller zouden kunnen helpen dan wanneer we hem zouden meenemen en "rustig houden" bij ons, 2 provincies verder... Het hele weekend hebben we ons afgevraagd, hoe hij in godsnaam aan rattenvergif geraakt zou zijn...En waar? en hoeveel? van wat? en wanneer? Want er blijken verschillende soorten te bestaan, die werkzaam zijn tussen de 2 weken en de 2 maanden.

Vandaag mochten we hem weer ophalen. De behandeling leek zijn effect te hebben en het beestje zag er weer wat beter uit, wat plattekes nog, maar da's normaal... als je zo een paar dagen leeggelopen bent.
Wel kregen we een uitdrukkelijke waarschuwing dat het gif nog steeds in z'n lijf zat, en nog steeds actief kon zijn. Hij moet nog de komende 2 maanden medicatie krijgen en dan nog kon de minste verkeerde beweging een interne bloeding veroorzaken. De incontinentie kregen we er ook nog bij.

Toen we met hem naar huis vertrokken, was hij nog wat groggy... maar dat belette Ciu niet om zijn huisgenoten Sep en Tjaan met een grote snauw te begroeten, (vreemd genoeg leek ons dat dus een goed teken, dat hij echt aan de beterhand is)
Afwachten...