Dus, leg ik graag uit, dat ik hiermee bedoel dat Seppe en ik een schapenwerktest hebben afgelegd, om Seppe te laten registreren (op verdienste, en dus niet op afstamming!) bij de International Sheep Dog Society. Deze is dankzij FSB kunnen doorgaanop zaterdag 13november in Vorselaar,... (op één van de wedstrijddagen van de laatste kwalificatietrials voor de World in Schotland.)
Wie mij een beetje kent, weet dat ik vertrouw op wat (ik wéét dat) mijn Seppeke kan, maar dat ik zowiezo genoeg zenuwen heb om het alsnog te laten misgaan... :o)
Feit dat er veel bekende gezichten kwamen kijken, en dat ook Seppe's papa Kane daar met zijn baasje Wietske aan de test zou deelnemen, hielp daar eigenlijk weinig aan. Sep en ik hadden Kane en Wietske nog niet "in't echt" gezien, en ik weet dat Kane regelmatig bij grote kuddes werkt, dus een vergelijking tussen vader en zoon zou zeker gemaakt worden (en ervaring van de handler draagt daar toch wel voor een groot deel aan het resultaat toe, vandaar de bibbers)
Voor de werktest moesten we natuurlijk wachten tot de wedstrijd afgelopen was... niet evident als je weet dat daglicht in dit seizoen nogal schaars is... Het was dan ook bijna donker toen we eindelijk konden beginnen. Wietske en Kane waren net voor ons aan de beurt. Kane ging als een speer, t is (nogal)evident dat hij weet wat hij doet. Maar toch... WAW!
Ikzelf had echt moeite met de schapen te zien, na schemer en in de gietende regen (wat helpt mijn bril dan nog????) Maar Sep had gelukkig geen enkel probleem met het lokaliseren van de wolbeesten... "Sep, see sheep?... (duidelijk van wel)... Go get!" En weg wassie. Zijn outrun was ééntje om u tegen te zeggen. Hij vertrok niet in een hoek van 90° maar eentje van 100°... kwam mooi ruim achter de schapen (k heb hem wel effe moeten herinneren aan het feit dat hij ze bij mij moest brengen en niet werken op de man die achteraan de schapen klaargezet had, beginnersfoutje, hihi)
Toen ging het even mis. Rechts van het veld was de afvoerpen, waar de schaapjes na de wedstrijd mochten rusten... toen in de tuin van het huis, dat achter die pen gelegen was,plots licht aanging, zagen de schaapjes de beweging van hun soortgenootjes en werd het kuddegevoel even machtiger dan mijn reactievermogen. Had ik meteen gezegd aan Sep wat ie moest doen, in plaats van een seconde of 2 te twijfelen, dan had hij ze nog kunnen terughalen, zeker weten!
Maar we waren ze dus even kwijt...oeps.
Nadat de schaapjes waren teruggehaald, hebben we nog even mogen laten zien hoe Sep verder werkt, links, rechts, drijven, ... Zowiezo kwam ik blinkend van trots van dat veld af. Om daarna te mogen horen dat hij geslaagd was voor de test, en dus vanaf nu een ISDS-dog is...
Foto's van de test zijn er niet, het was te donker én het regende te hard.
Maar er zijn wel een paar familiefoto's gemaakt, eerder op de dag.
papa Kane, Seppe, mama Colin en zus Gipsy
Ge moet ni vragen wat deze twee gezien hebben... :o)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten